Şiirdeki resim 1981 yılına ait..İstanbul İmam Lisesinde Edebiyat hocalığı yaptığım yıllar..En ön sırada/ solda duran delikanlı..Yanıbaşımda Ali ERİLLİ..Süleyman Zeki BAĞLAN.
MÜDÜR Asım zehir.Yusuf İ.SAV.En kenarda Mahmut USTAOSMANOĞLU.

Bir düğün kafilesinin tam ortasındayım
Duygular yalın gökyüzü parlak
Gözlerim alacakaranlık
Sözler sükût deminde.

İnce bir çizginin üzerinde yürüyoruz
Basılan her nokta gri
Ahengi kendi içinde kristal
Sırlar
Gizemleri saklayan bir gece gibi endişeli..

Yalnız ve dokunaklı bir harfin içerisinde
Kanatlanıyoruz kül renkli.
Kalıplarımızda binbir renk
Yüreklerimiz kadar heybetli.

Kâh bir katreyiz kâh bir umman
Kâh bir zerreyiz kâh bir insan
Menzilimiz henüz belli değil
Bir garip seferdeyiz ki ..tufan.!

Gözleri sıyırıyoruz üzerimizden
Geriye kalan bir avuç mazi
Hatıralar doru at benliğimizde
Özgür duygular gibi ahenkli..

Hangi girdaba ulaşsak zemheri
Kılıç kadar keskin kıl kadar ince
Oysa koşturduğumuz tatlı bir melankoli
Mehtap gibi duru gün gibi aşikâr.

Fark etmez geçsin üzerimizden nice mevsimler
Şenlensin dualarımızla asude bayramlar
Düşmeden bakışlar derin sarhoşluğa
Hoş bir tebessüm..kalsın dostlara yadigar ..

istanbul..