Prangalar
Göz kapakları arasından,
süzülen bakış bir yüreğe tutsak... Sağı yalan, solu yalan varsa o var, yoksa o yok, Mıh gibi çakılı durur yüreği yürekte... Dört duvar arasına hapsolmuş, bakışları ayrılan sevgi dolu,aşk dolu, için için kanayan yürek... Ürkek ve mağrur, uzaktan sallanan bir el, yoluna odaklanmış, ’Yeter gel artık’diyen gözler, ama nafile, prangalar çözülmeden bilekten... Dayanılmaz bir sızı, yakar için için, uçan kuştan, yerdeki karıncadan, medet umar, bir umut belirir bazı bazı... Sabrın, selametini getirir, karmakarışık olan aklına vuslatın, ikinci perdesini bekleyen, hayallerle avunur, bir nebze serinler, yanıp tutuşan, sevda yüklü yürek... AHMET MORAN |
UMUT ve DOSTCA