NEYLEYİM GÖNÜL
Yüce dağ başında esen bir yeldin,
Başımın belası divane gönül. Küçüldün ufaldın bir nefes kaldın, Ben sana ne deyim, neyleyim gönül. Yüksekten uçarsın inmedin yere, Ölümcül darbeler aldın kaç kere, Dert açtın durmadan bu garip sere, Ben sana ne deyim,neyleyim gönül. Gözünü yummadan dalarsın düşe, Aldanır gidersin bir göze kaşa, Sonunda başını vurursun taşa, Ben sana ne deyim,neyleyim gönül. Açılan her kola atılıp durdun, Şuursuz,gayesiz kendini yordun, Nihayet bu işin sırrına vardın, Ben sana ne deyim,neyleyim gönül... .....................Ahmet MORAN |