Öncelikle selamlarım bu yüksek şiiri...

bir gönül vaveylasının muazzam anlatısı. bir kaç kere okudum dün geceden beri..
ve okudukça gömüldüm şiire. her dizesi eşsiz her dizesinde akl_ı kemale değen usta
şiirsel dizgiler ve hayranlıkla okunacak bir başeser...


hayal dünyasını iğneleyen hayatın şairde bıraktığı titrek iç ses öyle güzel
ve öyle güzel dizelerle anlatılmış ki nerdeyse imge olmuş yağmış bu kahır yağmuru...


en çok ****
kızıl ötesi günâhları çağırırdı boşluk
ve dolmayan bir kuyunun dibine doğru uzardı kısa boyu
ayakları yere basmayan gürültüler hortlardı karanlığında
vakit yolsuzluğu soluyordu


buradan şiirin içine bir dehliz açıp aramalı. o kadar güzel anlatı ardına saklanmı bir hazine var ki
binlerce şey okunabilir bu masalın sesinde. bir sürü hikaye...


gerçekle acının arasına pas payı bırakılmış bir yaşam güncesi. beklentlerin vurduğu bir umutsuzluk mesela
gayet iyi düşünülmüş ve iyi kurgulanmış dizeler. sadece bölüm sonundaki ''soluyordu'' zaman çakışması yapmış
hortlardı ile. bence elbet ''solurdu'' olmalı...




ıssızlığın soğuk duvarlarını taramıştır artık aşk_ı derya****
rıhtımını dolduran dalgalara önlük giydirip
iki yanını da örmüştür örümcek ağlarıyla


nasıl bir zihinle okumalı, hangi anahtarla zorlamalı da deşifre etmeli bu ziyneti. üstat demiş ya ;

iyi şiirler de '' güzel kadınlar gibi örtünmeli''. müthiş gerçekten enfes...

ıssızlığın soğuk duvarlarını tarayan aşk_ı derya!***** içinde bir dünya saklı... tam tamına şiirsel replik.
bir tanımlamam var iyi şiirleri betimlemek için;

iyi şair, kötü terzi gibidir! ısmarlama diker ya hani usta terziler.kişiye özel. ama usta terzi öyle yazmalı ki;
her okuyan kendi üzerine almalı girmeli içine sığabilmeli .onu kenine özel hissetmeli,kendine yazılmış gibi...

bu yönden bu şiir bir çok dizesiyle örnektir iyi şiire...




hayat topuk seslerine karışır *****
sâfi haykırışların akordunu bozarak uzar iki g/öz arasındaki hayâli yolculuğuna

kimliksiz iskeletlere peşkeş çekilen ecelin nefesi
sarar önüne geleni
pembeden maviye her hüviyeti nüfusuna bağışlar
ölümün rengini giyerken ay ışığı
düşer toprağın göbeği



şiir uzun değil ama öyle çekip yoruyor ki zihni her bölüme haydaaaaa ile girdim mesela. çok nadir şiirler bu denli sıkı
zorlar insanı. ve gerçekten çok merak ettim öyküsünü.

ölümün rengini giyinirken ay ışığı*****
muhteşem tek kelimeyle. sıradışı bir imge...



tenhalığın çizgilerinde uyanır silüet****
deforme olmuş bir bedene yataklık ettiğinden habersizdir! ( yine inanılmaz bir tanımlama )
ağızsız dudaklardan sökülüp
ebedîyetin koridorlarında emeklilik büyütür **** ( bu kadar olur ancak kıskandım )




evet !
halâ hazan dağıtır baharım
ve suâllerin arkasında hâfi bir dünya
yine k a r a m b o l e geldi istikbâlim




ve enfes bir final. hiç düşmeden yamulmadan anlatılan o karamsar tabloya yakışır bir ''nü'' finiş...


gıpta ile okudum değerli arkadaşım. giderek yozlaşan ve kendini tekrar eden şiir sağanağından
sıyrılmış bir eser okutuğunuz için teşekkür ederim. ve son zamanlarda okuduğum en iyi
en literal şiirlerden biri dedim buna rahatlıkla...


daimi saygılarımla...