BEDEL
İlk gördüğümde seni nasıl da aldanmıştım
Payidar olan gönlüm son verdi sensizliğe Ulaştığım sevinci ilelebet sanmıştım Ne yazık hata ettim alıştın densizliğe Her gün aynı terane dökülüyor dilinden Ölüm hak hayat yalan yüz bin kere dedirttin Cahilden dostu olan ne çekmez ki elinden Çatladı sabır taşım başardın ve delirttin Ne sandın sen kendini aşılmaz dağ mı oldun Aklın varsa kullan ki uçmasın serden beyin Son celsede sussaydın gidilecek son yoldun Rabbim sabır ver bana son nefesime değin Her türlü melanete yılmadan göğüs gerdim Çekemem kaprisini usandım nazlarından Bağrıma taş basınca kendime öğüt verdim Örtündüm zemheriyi vazgeçtim yazlarından Geçtiğim her köprüye dinamit atıyorum Olur ya bir gün gelip sana çıkarsa yolum Attığım her kulaçta durmadan batıyorum Geçmem asla bir daha bağlansa elim kolum Musallaya değerse senden önce naaşım Toprağın karasını hançer gibi delecek Umudum tükenmeden felaha erse başım Yaptıkların burnundan fitil fitil gelecek M_Z |
yüreğinize sağlık,güzel şiirinizi kutlarım saygılar