Hadd-ı İttisal Adîm-ül İmkânsus ve dinle mazbut duygularım nefrete dönüşmeden saklı tutuyorum yok sayamadığım sevebilme ihtimalimi ikra’ diyerek gelmiştin hüsn-ü delalete bezenmiş selâmın düşmüştü ortasına gönül çeperimin kurgulayabildiğim düşlerim sükûtunun aczinde yitik senaryodan ibaretti oysa bendeki sen acaib-i seb’a-i alemdi mani-i şer’i hikayemiz kemiriyordu beynimi adımlarım dur ü diraz ilerlerken hükmediyordu bana muhasarasında kaldığım duygular ufkuma açılan pencereden kendi gerçeğim ve letafetine kapıldığım bir silüetin okşayıcı tavrıyla yüzleşiyordum serv endam bir çehre kuşandığı zerafetle giriyordu dünyama girift düş ve cümlelerin kurgusu bi-sükün hayatın tezellülünde sende yaşıyorsun dramatik hikayenin heyecanını filmin galasında başrolde sen figüran emre amade yakıyor senli her lafzın tezahüründe ars bulutlarında çakan şimşekler nev’i şahsına münhasır kuşandığın rol perverde esdak duruşunla gözümde büyüttüm seni mukaddime-i kübrâdan riyasetine yürüdüm nihayet-ün nihaye hadd-ı ittisal adîm-ül imkân M_ZORLA Resim_Nuri Can |
ars bulutlarında çakan şimşekler
nev’i şahsına münhasır
kuşandığın rol perverde
esdak duruşunla gözümde büyüttüm seni
mukaddime-i kübrâdan riyasetine yürüdüm
nihayet-ün nihaye
hadd-ı ittisal adîm-ül imkân
HOCAM VAR OLUN