sabah sıfır beşte kalksak baksak güneşin doğuşuna.,
sabahın soğunda çıvıl çıvıl kuşlar ötse
sahile çıkıp seyretsek balıkcınları nasıl mutlu sevinçle uçuyor,
takılsak kanatlarına götürseler bizi uzaklara,
ah uzaklarda manzaranın olduğu bir yere götürseler,
yaksam siğaramı şöyle sesizlikte keyfimce içsem.,
ve dizlerine yatsam sen saçımı okşasan
ben gözlerini süzsem içsek şarabı sohbet etsek
gürültüsüz sessizlikte hep kuşları dinlesek
doysam doğa denilen bu güzelliğe seninle
soksam ayaklarımı denize yukardan yağsa yağmur sırıl sıklam ıslansam,
yıkansa ruhum arınıp insan olsam ,ve sarılsam sana,,
saçını okşasam arnını öpsem bassam bağrıma,
elini tutsam yürüsek bu sahilde ellerine bir gül versem,
ellerini avuçlarını öpsem ,yine akşam olunca ayrılık düşecek can evimize,
ve yastığa başımızı koyup yine yarının düşlerini göreceğiz kendimizce,
bir ateş basacak yüreği sağ sola döneceğiz yatarken,
uykular bölük börçük duvara bakacaksın kendinle konuşacaksın yine,
pencerede tıkırtı duyduğun an dikat keslir kulak geldimi diye,
bakacaksın balkondan sonra tekrar yatacaksın,
dalacaksın yarının düşlerine
bekliyeceksin gün ışığını ve Buluşma saatini zamanın onun artık sen aşıksın,
ben aşık bir kavuşup evlensek bitse bu çile ah gülse yüzümüz
yaşasak bir yastıkta ölene denk bitse şu hayal ve düşler
İRFAN KÖKTEN