" Doğamamış çocuklara..."


Gidiyorum işte,
sol yanımda taşıdığım acımı aldırmadan
Gitmeleri sevdiğimden belki de
tutup elinden doğmamış bir çocuğun
Gidiyorum bu aşkın pulunu bozdurmadan.
Başka ağaçlar yeşermiş rahminde,
kökü dışarıda,
Her taraf kıble şimdi sana.
hangi yöne istersen et secdeni.
Kıymık acısı benimki,
batır tenime acımasızca
hançer gibi dilini.

Anladım artık gitmeli
Gitmeli ki doysun toprağın yağmura,
amniyon suların taşsın içinden
boğulsun çocukların,
eteğine el sürmeden.

Sararım ben yaralarımı mermer taşlar üzerinde
adarım kırk ayinle sevdamı Tanrılara.
Anka gibi yüreğimin küllerinden
doğururum kendimi.
Mürted olurum.
Katlim vaciptir.
Koyulurum yeni bir cellat aramaya.

Anladım artık gitmeli
Gitmeli ki aydınlansın dünyan
ışık dolsun yüreğine
görebilesin çirkinliğini
ellerindeki kanı.

Kasıklarına çığ düşmüş,
kar altında kalmış iffetin
güneşle erir sele kapılır sonra
arama.
kapandı yollar çıkış yok.
Kar’a çalındı yüreğine bir kere.

Ellerimi kınaladı büyücü kadınlar
bundan sonra isteseler de dokunamazlar tenine.
gözlerimi erittiler beyaz bir örtü üstünde,
döktüler kurşun niyetine.
görmezler artık seni.
yazık yengi sanıyorsun,
kapanan devrini.