Halil İbrahim Sofrası
dilli çulun hâli, zifir çıra;
ahlı vahlı yarasına zefiran çalın! çiğ süte değer haram, zenne! zilli söze çare, hani? ağu süre, acı kader töze; -çilen, bite! küf tutanda, musalla taşır işi; tavaf elinde câhile, Hicaz üşür; denize nâzır, yalı çapkını; çölü aşır! tehir eder acili; alı, curuf akanda erinme hadi, soruları çöz; ilenme! -kehel, muzur! ister şimdi çek, yükünü; -istersen hesaba düş! biri, tapar sikkesine; obur! kelâmsa, pir; -hokkasına doyar! iki de bir külü kaşır, Âraf kulu köz, ışır; asar yaftasına; dili, sarsak; küfür eser çene kemiği, örsek; kör bakar! kabir sınar; kili, kursak; -söze, mühür! kof olanda öşür; salla gitsin! yap boz değil, defter-i kebir tahtasına düşer im; böyle belle! kâfir ile mâhir kim ola? doğrusuna kâm, eğrisine kûn; -mizân, kadir! kim gide, kim kala bu sofrada? dakkasına salmaz; ruhu, uçar! hile düşer okkasına bey’in; cukkasına iki tabur efe gelir; kemi, kümü yok; hadi deyin! cürmü kadar ehil mi hâlin? -aşına mı, işine mi; -nesine kefil! özü, talaz olur takkesine; -kim bilir, nasıl tozar! râzı mı akçesine, soran? gaybı kör, kıssasına; -bilen, bilir! Adelli, 1919 |
ZEVKLE OKUDUM.
HAZ ALDIM.
TEBRİK VE TAKDİRLERİMLE.