SEN-sin-LİK
bahçende
kanı damlayan bir nar olaydım sevinçlerimde açan çiçekleriyle oysa özlemlerim tüm dalları kıracak estikçe anılar ıslatacak yalnızlıklarımı sen topraksın ben yaprak her ilkbahar senden doğup her sonbahar kucağına düşeceğimi nasıl bilmezsin sen saçlarımda ilk beyaz teldin oysa şimdi son siyah tel sana tutunuyor ve içime yağmayan yağmurlar beni ıslatıyor içimde terli yazların yorgunluğu bilinmeyen kanallara sıkışmış denizi özleyen sular sin Özel not:Şiirin ana duygusu(her kıtanın ilk dizesi) Bahçende estikçe anılar sen içimde/sin |