Parayla ruh alınmıyor
bir ses var içimde
ben sustukça konuşuyor. göz kırpıyor bazen kumdan adamlarlar yapıyorum dağılıyor hep... bana gülümsüyor., suyla karıştır diyor. benliğinle yoğur diyor çöldeyim su yok ayrılık vahalarında sevgiliyle sulanıyorum... zaman akarken avuçlarımdan sadece pişmanlık belirir göz bebeklerimde... suya düşmüş kelebek gibi ölümü beklerim... eyüb’ün sabrıyla... paranın esiri olmuş insanlar hükümdarını tanıtıyor bana ben direniyorum... ama gücüm kalmadı... parayla ruh alınmıyor... bedenim bitkin düşsede bulutlar küme küme başımda caresizliğime ağlarlar... herkes anlattıklarımı anlamıyor kendi sazında calıyor anlamadıklarını... tadı kokuk çalan hayatın mimarlarıyız hepimiz... |