1.
herkesin günahı kendine.
her koyun kendi bacağından asılır.
asılmak, Goleman’a göre kötü!
acaba biliyor muydu duygusal zeka kuramını
canının derdine düşen koyun

2.
akıllı telefon şövalyeleri
kendi ormanlarında yaşıyor...
yaşadıkları değil "beğendikleri" var,
tek güncellikleri durum güncellemeleri.
teknoloji bu şiirin konusu değil!

3.
rezidanslar oluyor şehrin bitki örtüsü,
herkes tedirgin.
yüzü gülmeyen insanlar dolmuşlarda,
bir acı uzatabilir misin diye haykırıyor.
Piaget’le bunu açıklayamam!


4.
belgeseller çok acıklı,
adalar, yarışmalar unutturuyor yaşadıklarımızı.
Ayşe’nin elbisesi keşke benim olsa!
evlenmek için gelen Ali’nin mal varlığıyla mutlu oluyoruz,
"elektrikler" bu şiirin konusu değil.

5.
bellek kuramları işimize yaramıyor,
en son dünü unuttuk,
dünden önceki gün aklımızda bile değil.
kırkı çıkardı eskiden, bir şeylerin...
kırk artık bir sayı bile değil.
bunu "matematikle" anlatamam!


bu şiirde herkes sözcüğünü çok kullandım,
her neyse!
"herkes" bu şiirin konusu değil!