badem gözlerden akan yaşları hiç görmedi kimse
narin gülüşleri varya içimi hep ısıtırdı
duygularını anlatmadan anlardım hissederdim yürğindekileri
pamuktandı kalbi hiç yormadı kendinden başka insanı
bir varmış bir yokmuş deyip hayata güzelliklerle bakardı gözleri
sevdiğini severdi karşılıksız ısıtırcasına
düşlerini saklardı hep için için hüzünlenirdi anlardım
yorulurdu bazen hayattan ama hiç yenilmedi
sabırdı arkadaşı
yılların bekleyişinde toplamaya başladı mutluluk meyvelerini
uçuşan tülleri giyinme vakti geldi
ne güzel gelinsin altın kalpli güzeller güzeli
düşler gerçek artık hayelleri gerilere at
ellerinin içindeki o sıcak elii sıkıca tut bırakma
gidişlerin bahara
arkada kalmış kara kışlar

mutluluktan ağlıyorum inan
güneşin aksi vurmuş gözlerine
parlıyor rengarenk
pembeler beyazlar
bir buket çiçek olmuş ellerinde


bir mutluluk nameleri daha inceden inceye bahar gülüşlere doğru

anlık bir nefes kadar yakın benden sana binlerce gül demeti düğün hediyesi sevgiler safi sol yanından