Sordum orman gözlü kızıma
Yüzündeki gülücükler
Gözünden okunan sevgiler
Bu orman gözlerin sırrı ne?

Dedi, bu gözler Mevla’mdan hediye
Yüzümdeki gülücükler değer bilenlere
Gözümden okunan sevgiler hak edenlere

Sordum Mevla’mın hediyesi kime?
Dedi bir melek annem var
Dokuz ay sabırla taşıdı can evinde
Canından can, kanından kan verdi
Saçını süpürge, kucağını liman etti
Uyumadı uyuttu, yemedi yedirdi
Ağladı ağlatmadı, gülmedi güldürdü

Sordum, bunca sevgi yalnız anaya mıdır?
Dedi bir asil babacığım var
Gözünden sakındı, koklamaya kıyamadı
Gece demedi gündüz demedi,
Çalıştı çabaladı, yoruldu yıprandı
Gururla okuttu, bu vatana yolladı

Sordum, bu gözlerdeki sevgi biter mi?
Dedi bir can yoldaşım var
Aşk bağıma gül oldu, yoluma ışık
Şiirlerime konu oldu, bana aşık
Yaşamıma renk ve anlam kattı
Bir can idim, can ile canan olduk

Sordum, bu sevgiler hep büyüklere midir?
Dedi, sevmeyi onlardan öğrendim
Onlardan aldığımı veriyorum çiçeklerime
Çocuklar kutsal emanettir ellerime
Cıvıltıları bir musikidir öğretmenlerine

Dedim, ne mutlu sevdiklerine
Kalbini sevgilerle doldurmuş Yaratan
Mutlu oluyordur bu sevgiden payını alan

Dedi, bir öz babam var iken
Yoluma seni çıkarttı Yaratan
Kız evlat vermemiş ise de
Vardır bir hikmet Mevla’mdan
Var mı Kadir Babacığım gibi
Dünyaya sevgiler dağıtan?

Kadir Tozlu
10.05.2011


Manevi kızım Ebru Ertaş’a ithafımdır