Bir anneler gününde annem Antalya’da kızkardeşimin yanındaydı.
Bu şiiri yazdım ve kendisine telefonda okudum...
Her sözümün sonunda tastik ediyordu annem.
Anne yüreği bu...

Anacığım,
Şimdi gelip elini öpsem,
Göğsüne başımı koysam,
Beni bağrına basar mısın?
Sım sıkı sarar mısın?
Anaların bağrı sıcak olur...

Anacığım,
Dizlerine başımı koysam,
Saçlarımı okşar mısın?
Çocukluğumdaki gibi,
Her yaşta, ama her yaşta,
Anaların gözünde evlatlar bebektir,
Anaların dizleri yumuşak olur...

Anacığım,
Cennet sermişler ayaklarının altına,
Ben sevgilerimi sersem,
Ayaklarının altına uzanıp,
Cennetin olmak istesem,
Kabul eder misin?
Anaların ayakları altı kutsaldır...

Anacığım,
Hatırlar mısın bayram arifesini?
Dualar okurdun babamın ruhuna,
Gözlerin yaşlı,
Bizim de sağlığımız için okur musun?
Anaların duası kabul olur...

Anacığım,
Hatırlar mısın?
Ben askere giderken,
Eşim ağlarken sen de ağlardın,
"O ağlarken benim de ağlayasım geliyor" derdin,
Ama biliyorum ki,
O ağlamasa da sen yine ağlardın,
Anaların yüreği yufka olur...

Anacığım,
Anneler günü geliyor,
Ama uzaktasın,
Mübarek ellerini öpemeyeceğim,
Sana sarılamayacağım,
Dizlerine yatamayacağım,
Beni affeder misin?
Analar yavrularını affeder...

Kadir Tozlu
07/05/2005