Son haziran akşamında
Son haziran akşamında
Son haziran akşamında yalnızlığın üzerimde Her zaman balkona oturmuş ben yine hayallerimdeki sen Ayrılığın getirdiği yalnızlıkla başbaşa bu beden Bırakıp gittiğin andaki gibi ruhum karanlık Ve hala gözlerim nemli Artık kalemimden yapraklara dökülüyor yalnızlık İkimiz aynı şehirdeyiz Yollarımız uzak ama semtlerimiz karşı karşıya Ben gelmiyorum artık penceremden bakıyorum buluştuğumuz çarşıya Sen beni terk ettin ben koskoca şehri terk edeceğim Artık benim gibi şehirde sende bensiz kal Ben gidiyorum hoşçakal sevdiğim hoşçakal Recep Özdemir |