Kendimi kandırmışım meğer yalanmış ahit
Üç sahneye bedelmiş gözsüz görülen rüya
Hangi taşla örülür muhâyyeleme lahit
Zamanı rendelerken set çekti göze ziyâ
Mazim devr-i senânın çığlıklarına şahit
Kendimi kandırmışım meğer yalanmış ahit

Rüzgâr kırmak isterken elimdeki kalem’i
Saç telimi yakıyor buzdan soğuk nefesi
Fay hatları yokluyor bağrımdaki kale’mi
Firâk okları vurdu senle dolu menfesi
Simdi nasıl söylesem biraz daha kal emi
Rüzgâr kırmak isterken elimdeki kalem’i

Ne gecede ümit var ne göz kırpıyor şafâk
Beyhudedir beklemek gecenin insafını
Dünya nefes kadarmış meğer bir gözden ufak
Hangi takvim yazacak peymânının sâfını
Belki o gün şâd olur herc-ü merc olan âfâk
Ne gecede ümit var ne gözkırpıyor şafâk

Çilemi dağa yazdım aldı götürdü kervan
Aklım sisli rüyanın düşlerinin ardında
Yürüdüğüm yollarda nöbet tutuyor devran
Sanki beni bekleyen hançeri var sırtında
Sahi hangi gün gelir çeşm-i siyaha ferman
Çilemi dağa yazdım aldı götürdü kervan

Dur kervancı biraz dur onu taşımaz cihan
Götürdüğün yük değil parçalarımdan parça
Öyle bir hâldeyim ki benliğim bana nihân
Belki de bir köşede inliyordur o serçe
Kefenimin süsüdür sır kabımdaki mihan
Dur kervancı biraz dur onu taşımaz cihan

Renkler rengi kaybetti kalanı yalnız siyah
Bir ben miyim zamanın sancılarında bidâr
Gölgemin gölgesine kucak açıyor beyâh
Hasret bulutlarında titriyor mu o dil-dâr
Suda balık gibiyim eyvah ki bana eyvah
Renkler rengi kaybetti kalanı yalnız siyah

Akrep yelkovan paslı, zamanı etti tehir
Bülbüle hicran düştü boyun bükünce gülşen
Bal küpünde gizliymiş hasret denilen zehir
Sensizlik oklarının hedefiydi bu cevşen
Içindeki benimi alıp götürdü nehir
Akrep yelkovan paslı, zamanı etti tehir

Ne zaman onu görsem böyle söylüyor zuhâl
“Secdeye koy başını belki yetişir nusret
Bir onun kudretinde çaresiz kalır muhal
Her sabahın beşinde O’nu anarsa uzret
Gün gelir ki şâd eder Makberî’yi iş bu hâl“
Ne zaman onu görsem böyle söylüyor zuhâl


Makberî......08/05/2011....22:15....İst