Hüzün Yolu
Hüznüme sararım yüreğimi,
Giderim bu yerlerden. Hiç kimseye bir şey söylemeden; Sen dahil kimse bilmez özlemimi. Gurbetin boğazı düğümlü akşamlarında, Çiçeğe durmuş dal misali hayallerim; Kah sabahın ışıklarını, kah seni beklerim. Kimse olmaz hâlimin farkında. Erguvana boyarım sensizliğimi. Hüzün kere hüzün yine eder hüzün. Sonu gelmez seninle gönül öykümüzün. Yıllar geçse de susarım diyemem sensizliğimi. Ankara,24/08/2007 İbrahim Kilik |
Hüzün kere hüzün yine eder hüzün.
Sonu gelmez seninle gönül öykümüzün.
Yıllar geçse de susarım diyemem sensizliğimi.
Hüzün ki en çok yakışandır, şaire, abide, zakire.. Gönlü Yakup'ça hüzünlü kulübesinde yıllarca buhurdan gibi kaynar durur. Bir gün saatler durur, o gün sevgiliyle kavuşma olur.. Umarım hep onunla olursun.. Saygıyla..