Yaşıyorum
Fena korkuyorum
Korku nedir bilmiyorum Bazı utanırım, hiç aldırmam bazıları Çocuk gibi yaşıyorum Umudum var Umudum yok Bir var yani bir yok Masal gibi yaşıyorum Çok seviyorum Hiç sevmiyorum Gönlüm hem dolu hem boş Tâlebe gibi yaşıyorum İstiyorum sanki İstemiyorum diyorum Ne isteğimi bile bilmeden Deli gibi yaşıyorum Büyüyorum şimdi Yoruluyorum sonra Değer mi değmez mi bilmem Biraz tuhaf yaşıyorum Gitmeliyim diyorum Kalmalıyım biliyorum Kalıbım burada ruhum geziyor Gurbetteymişim gibi yaşıyorum Karnım aç Karnım tok Kâh zenginim kâh fakir Herkes gibi yaşıyorum Öğreniyorum bazen Öğrenemiyorum arada Tatbik ediyorum ya da etmiyorum İnsan gibi yaşıyorum Çok şükür Hâlâ yaşıyorum… 5 Mayıs 2011 – Perşembe / İstanbul |
bazen takılıyor insan bir noktada..
bi öyle bi böyle..
güzeldi..