6
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
1310
Okunma
karanlığın unutkanlığında sürünürken varlığım,
görmediğim, duymadığım yağmurun;
toprak kokusunu hissediyorum içerimde..
ve yoksun,
ama açtı yosma kaldırımın çiçeği;
sen adam gibi kal istanbul,
ben se kayıp kentin gölge çocuğu..
çatlayan ellerimin duvarında zaman aşımı,
yaşım, dünde buldu yarınsızlığı,
ne kadar da sensin, bu gece
ne kadar esmer, kalmayan ömürde gözlerin..
ve sen hala yoksun,
başka uykuların düşlerinde yaşamamalıydın,
işte kalbim, faiilindir aşk;
ben adam gibi kalsaydım,
sen, allahına kadar sevebilirmiydin..
AŞKA ECEL FIRSATI
karan
Cevap Yaz