DEPRESİFdün gece çok hafifti ellerim ayın yüzüne gülümseyen gözlerimse melül boşlukta yol alır gibiydi yorgun adımlarım ... sükut-u hayal içinde akar zaman durgun bir göl gibiyim aslında kıyılarım kurumuş sazlık cenneti kurbağalar derin uykuda Ölü balıklara gebe rahmimde ise kuru sancılar.... yalnızlık nasıl bir duygudur ne menem şeydir insanın ümitlerinin tükenmesi ne savaş kalmıştır meydanlarda, ne de mücadele ne galip olan var, ne de mağlup anlamsızlık yüklenmiştir tümcelere, duygulara ise belirsiziik... bir zamanlar gönül ırmaklarınla beslediğin gözelerden bi-vefa ummak en büyük gaflet en büyük saflık… çoktan kurumuştur o kanallar, ya da başka başka diyarların nehirlerine bağlanmışlardır ... ah benim âciz gönlüm ! son aşk kırıntılarını da serçelere serperken mutluydun bugün niçin ağlarsın? bilmez misin ki...aşk koca bir yalan! senin dışında ne varsa sahte anlamadın mı ? üstünü kapattığın hep dışarıda aradığın gizli gömü sende ölümsüz çiçekler yalnız senin içinde açar… uyan artık ! içindeki köhne duvarlar yıkılsın içinde yaşayan ölülere yol ver ! arın, kuru kalabalığın gürültüsünden kabuk bağlamış yaralarını kanat / korkma akıt kanın şerha şerha... kan revân içinde kalsın hücrelerin /aldırma ey ruhum ! sızlanmayı bırak, kendinle halleşmeyi de her insan biraz yalnızdır her insan yaşarken biraz ölüm kokar her insanın üstü bulut altı topraktır / unutma!… ayşe uçar 03 /05 /2011 |
sızlanmayı bırak, kendinle halleşmeyi de
her insan biraz yalnızdır
her insan yaşarken biraz ölüm kokar
her insanın üstü bulut altı topraktır / unutma!…
güzeldi içten ve samimi
saygı ile