BAL ARISI
Uçarak tutunursun baharın eteğinden,
İsteğini ararsın kırların çiçeğinden. Mühendislik eseri peteğini yaparsın. Doldurunca içini balmumuyla kaparsın. Nakış, nakış işlersin yuvanın dokusunu. Uzaklardan alırsın parfümün kokusunu. Koloniler halinde disiplinli yaşarsın. Dere tepe gezerek ovaları aşarsın. Mesafeler güç verir titreşen kanadına, Havada dans edersin kuşların inadına. Çalışkanlık üstüne karıncayla bir şanın, Yarararlı bir böceksin, ne etin var ne kanın. Çiçeklerin dostusun, her çiçeğe konmazsın. Kışın kovanda kalır soğuklarda donmazsın. Renk cümbüşü başlarken bahçelerde gezersin, Canlı renkleri sever, iç güdünle sezersin. Ürettiğin sütünle yavruları beslersin, Bitkide polen bulur sakinleri seslersin. Namelerle vızlarsın, çiçek bonkör olunca, Ece ’ni güldürürsün evin balla dolunca. Tabiat donanınca ala, mora, sarıya, Dolunca kovanların odan döner saraya. Besin değerli balın kahvaltının hasıdır. Yarattığın mucize dertlerin devasıdır. İnsanları sokunca eceline susarsın, Örümcek ağlarında çırpınarak pusarsın. İğneni çıkarararak düşmanını vurursun, Canının pahasına kovanını korursun. Allah’ım razı gelsin, ömrün çok uzun olsun, Peteğin boş kalmasın, her dem balınla dolsun. |