KEFEN KEFEN ÖLÜRÜMDaldan dala savrulup, hâldan hâla düşerim. Her fırında aş olup, ekmek gibi pişerim. Beden beden kavrulup, dağı, taşı deşerim. Yâr gözünde yaş olsa; kefen kefen ölürüm ! Bülbül güle darılsa, sol yanımı ağlatır. Kara kaşın unutsa, bu ciğeri dağlatır. Gül sevdadan cayarsa, elim, kolum bağlatır. Güle dikenler batsa; kefen kefen ölürüm ! Dost dostu ağlatsa, hançer hançer kanarım. Kötülere sarılsa, alev alev yanarım. Dost elinden zehire, ekmeği banarım; Dosta iğneler değse; kefen kefen ölürüm ! Leyla mecnuna varsa, kanat kanat uçarım, Yâr haberin salsa, durmam ona kaçarım. Seven yegane kalbe, temiz sevgi saçarım. Seven zulme uğrasa; kefen kefen ölürüm ! Serhat şiirin yazsa, düşer gözlerden yaşlar, Yaktı onu bilesin, Leyla’daki o kaşlar. Yâr gelirse huzura, yerinden oynar taşlar. Leyli hasretim yaksa; kefen kefen ölürüm ! Serhat ERTAŞ ( Şiirden Adam ) |