Daha onbeşindeAteş düştü yüreklere söndür deryalar Gark ettin bir fidanı bumuydu adalet Önce dost diye kucakladın dönüp bakmadın Oysa sana âşıktı’ o gün değil ilelebet Vurgun yedi yürekler bu acı dinmez Sen su olsanda nafile bu ateş sönmez Bir soluk yokmuydu engin bağrında Nasıl kıydın bir fidana ömrünün baharında Gözyaşı sel olmuş yürekler ağlar Bu acıya dayanmaz yıkılır dağlar Fani dünyadan bir giden dönmez Derde derman olabilirmisin engin deryalar Daha on beşinde çocuk yaşında Dostlar saf tutular secdeye naşınla Makberi kazılmış ufkuna doğru Ona malik olun engin deryalar MUSTAFA BERTAN |
yüreğin var olsun abim
yüreğine kalemine sağlık