// SU ////Ve hep sensin ben// Şimdi bu şiirin Sayfası kendine ruh ... ... ... Sol elimde cüzzamlı bir jilet Keserken soluğunu azrailin Buzlu bulutları kıracak mavi Hikayesi yok ölmenin, ayıp da değil elbet Güvez renkli son oyunu saklambaçlarda Sobelenir ansızın kalbim, sende kalbim Kan pıhtılaştıysa bırakma Düşleri doldurulmayan üç nokta Ateşe üşümeyi bırakıp giden anka İzafeten ben oradaydım kuşlar bilmezken Kollarımı açmışken rüzgara ve Berfinlere Zamanın ayrıcında unutup farzımı Yıkıp odamın çatısını beş vakit Sattım ruhumu melez bir geceye //Ellerimi kanatmadan büyüttüm son gülümdün Ezbere gördüğüm hep aynı düşüm Darmadağın bekleyişlerinde çıplak putların Avuçlarına adını yazdım// Ama beni öldürerek kurtaracaksın İzafiyim belki, ilk baharın masum cinayetine Terkedilmiş kentlerde kan sızdıran gölgeler Ağlar imgesi, boynu bükük bir şaire Bilirsin bekleyenimde yok ve mirasım Eski masallardan bir Fabl bırakıyorum sana Kıyametinde suyu kırılır mavinin Kendine küsen ayna bakmaz gökyüzüne Sırrıdır bıçağın katil bir elle paylaştığı Her yara içinde yontulan ağrı Çözülür şaibeli gülümsemelerde Yırtık(k)ağıtlarda gök kuşağı çizerdi kadın O gece Ay’a bakmak günahtı Vaftizi unutulmuş çarmıhtan bırakıp gitme diye beni Ölü karanfiller bırakırdı karıncalar her gece başucuna... CÇ_ AACHEN |
kutlarım şiiri ve yazan yüreği...yine yeniden güzeldi şiiriniz...sevgiyle kalın...