Yüzüyor Gofret Kolilerim
Şehrin en körpe yerindeyim
Belki de vicdandan en yoksun Belki de salkım salkım yürüyorum İçimde saklı duygular Alayına doğru gidiyorum Belki de açmışım yelkenimi Durgun sulara Ne eski ne yeni Asmışım küreklerimi omzuma Ne nehirler akıyor yanımdan Ne de ötüşen kuşlar var Kaybolmuş mevsimin akşamında Sessizce kopan bir kadın çığlığı Ve yüreğimde açan gamlı nevbahar. Ve odamın hiç uğramadığım yerinde Üzeri tozla örtülmüş gofret kolilerimin arasında Okumaktan utandığım unutulmuş bir ağıt bulurum: Gel de görme altı durgun, içi haşin Uzaklardan çalınan kulağıma Ufukta kabolan ses Hazin yüklü kaybedişin Kelimeler boş, anlamlar çıplak Kimse bilmez sancımı Sen söyle şimdi Neylersin böyle sandalı Altı durgun, içi dalgalı ... |
yazan o güzel yüreğinizi kutluyorum...