-mutsuz musun?
-hayır, sadece mutlu değilim
-peki sen? mutlu musun?
-bilmem, sadece mutsuz değilim

boş bir tuval gibiyim bugün
neyi resmedeceğini bilmeyen…



biraz kırmızı, biraz mavi ve işte mor
başım k-açık renklerle dertte
fırçalarım belaya sevdalı birer rakkase



bir ucubenin geçmişini ar-al-ıyorum bugün
saatini sorguluyorum geçen anın
bu karmaşa da kaybolan şimdi bir tek ellerim
ellerim gülizar tohumu
ellerim deva sanki yumuşak yastıklarda



k-adın dedim
‘bir atımlık bulut’
k-adın çürüyor bu safsatada
uçurumda açan çiçekleriyle
ve gökyüzünde çırpınan düşleriyle
tereddüt etmeden kanat çırpıyor
ne hazin, ne u-mutlu



bekleyişler
yosmaca
üryan bir lahza
biraz buruk bir hazla
çokça sükut v-ardı
dudağın kıvrımında
ve yitirilmiş
gamzeli
hünerli tebessüm-ler



günebakanların gözlerinde
yardım çığlığıydı tuvalime düşen resim
sarı değildi gözyaşları
biraz mor, en az mor, en çok mor
ve mordu suretleri





** öyle ya her katil bir gün mutlaka geri dönerdi cinayet mahalline
ve her katil elbet düşünürdü maktulünün acılı gözlerini
benim kaybolduğum o temmuzu düşlediğim gibi **







fulya/nisan2011