Ayrılıklar çabuk büyütürmüş meğer.
Her terkedildiğimde bir kaç yaş birden büyüdüm ben...

Kanatır.

En unutulmuş acıları
Küllerinden doğurur ayrılıklar.

Küstürür.

Hayata darılır insan
Yakınlarının bile bakamaz olursun yüzlerine
Ayıpmış gibi gelir terk edilmek…

Büyütür.

Öyle çabuk büyütür ki, bilen tanıyamaz olur
Ne kadar da olgun insan derler senin için hep

Ben her terk edildiğimde
Birkaç yaş birden büyüdüm…

Yurdundan ayrılırsın
Her kilometrede daha derine batar bir hançer

Ana babadan, kardeşten ayrılırsın
Tüm kemiklerin sızım sızım sızlar
Yol boyu üşürsün, geceleri keyfi kaçar
Sabah kulağın geçmişin seslerine hasret, çınlar…

En fenası, seversin
O sevmez senin kadar
Bırakır gider, bir izah bekler yüreğin
Oysa ne duysan, canın daha fena yanar…

Soğukta sobanın dibinde
Kıvrılır uyursun yalnız
Sıcakta balkonda
Sızar kalırsın bazen,
Tutulur her yanın.

Dilinde olmayacak bir dua mırıldanırsın
"Allah tüm ayrılanları kavuştursun"
Bilirsin mümkün değildir ama
Yüreğim âmin deyiverir bile
Güzel rüyalar görürsün.

Zaman geçer, yaraların sızlar
Kabuk tutar güya ama yinede
El vurmaya gelmez
Beter kanar…

Sonradan anlarsın
Ayrılıklar öyle çok şey öğretir ki insana
Düşününce bir bir, şaşar kalırsın…


21.59 - 19 Nisan 2011 / İstanbul