HÜZNÜN GÖLGESİNDE GÖZLERİM
daha gün ısınmadı
rüzgârın teninde serin gülüşler hâlâ çıplak ağaçlar, henüz giymediler yeşilleri serçe kuşları hâlâ yalnız göçmen kuşların yolu henüz buradan geçmedi tüm perdelerim çekili, karanlık odama ışık sızmıyor pencere önündeki cam güzeli kederli, yapraklarını düşürmüş yine sulamayı unutmuşum küstüm çiçeği ile aram bozuk, artık açmıyor sıklamen renkli güzelim çiçeklerini ruhumda binbir kasvet, her nefes alıp verişimde yüreğimden kan sızıyor… eşim dostum rahat, kimse anlamıyor beni can çekiliyor toprağımdan... en yakın komşum “insan halleri, takma geçer” diyor vakit erken daha gün doğmadı… saçlarım ıslanmadı, yağmur damlaları henüz okşamadı kirpiklerimin oyalarını uyanamadı bedenim, hâlâ zemheri ayazını damıtıyor iliklerim kayıp bir çocuğun ürkekliğinde düşüncelerim, dokunsam ağlamaklı duyargalarım geçmişe uzanan yollarım gölgeli, hadım edilmiş sevinçlerimin ağırlığında hüznüm… her gün eksilen yanlarımın kıyısında duldalayan yalnızlığım siyah beyaz resimlerin kuytusunda kaldı, o cilvebaz o ahunisa kadın hadi götür at beni ! mavi gözlü çocuğun serin kucağına, martıların çığlığında kanasın gözyaşlarım… Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........ ayşe uçar günlerden bir gün… on sekiz nisan iki bin on bir….. |
binay seymen tarafından 8/17/2011 6:23:48 PM zamanında düzenlenmiştir.