ANLAMSIZ HAYAT
Öyle anlamsız ki yaşadıklarım
Az sonra gerçekleşecekmiş gibi önümde duruyor her şey Elimi uzatıyorum kayboluyor… Bitmez dediğim sözler bitiyor Kangren oldu kalbim,hissetmiyor atışları İklimlerim değişiyor durmadan Baharımda kuşlar suskun,çiçekler küskün. Yorgunum gel-git ler yaşamaktan. Her güneş doğduğunda, Kahreden yalnızlığım dikiliyor karşıma Usandım yıkılıp tekrar kalkmaktan ayağa Hayallerimin sonunu bulamıyorum Her geçen gün biraz daha ölüyorum Bu dünyada sadece bedenim var Ruhum kimsenin bilmediği yerlerde… İstediğim biraz huzur,biraz rahat Anladımki o bile çok bana Şimdi,kalbime kurşun sıkacak Gönüllü katilimi arıyorum. Ya da su serpip ormanlarımı yeşertecek elin sahibini… Gülay Hançer |