İsyan,
Yüreğimde bir bayrak.
Gezerim onu sallayarak.
Duygularım fakir,
Her daim yalın ayak.
Ürkeklik bir ceylan misali.
Suratıma bakar.
Acı var ya acı,
Benim hayat ağacımın,
Tek meyvası.
Sindirememek deli ediyor insanı.
Nedir ? biliyor musunuz.
Kalabalıkta yalnız kalmak.
Sanki balık dolu denize dalmak.
Sen onları tanımazsın ,
Onlarda seni.
Ne zaman göreceğim ben güneşli günleri.
Nerde bulacak beni sadık bir sevgili.
Paylaşacabilecekmiyim sevgiyi.
İşte bugün de isyanlardayım,
Her zaman ki gibi.
Umarım kelebek gibi ömrüm kısa olmaz.
isyanım sana değil hancı,
Nedenime niçinime.
İçime dolan bu acı,
Sığmıyor artık bedenime.
Sükut bende misafir,
Bende benzemek istiyorum bir bülbüle,
Şakımak istiyorum gül gibi sevgilime.
Nerde o günler nerde.
Hele bu canını yediğimin gurbetinde,
Kimse beni duymuyor bile.
Ben ve isyan iki arkadaş,
Gurbette kapı komşumuz.
Ömrü harcıyoruz yavaş yavaş,
Hüzün de hırsız gibi,
Her akşam sızıveriyor içeriye.
Saklanmaya çalışıyorum ama nafile.
İşte bu benim hayatım,
Sessiz film gibi,
Değil mi?


18.04.2011
ORHAN OYANIK