Çok Samimiydim Gecelerle…Beraber yürürdük, yalnızlığın ufkunda beraber tutardık nefesimizi Mehtaba karşı sigaramızı yan yana tüttürürdük Hırçınlığımızı beraber savururduk senden kalan hatıralarıma Ayak seslerimizi yarıştırır çıldırasıya koştururduk O küçücük adımlarım büyürdü gecenin boşluklara haykırışıyla Gece kuşlarının o cırtlak sesini birlikte kovardık Cebimde zıplayan bozuk paraların sesini beraber dinlerdik İçimde seni fısıldayan o haylaz çocuğu gecenin ninnileriyle uyuturduk Aklımı kurcalayan asılsız sorulara yanıt arardık karanlığın ufkunda İçimde örselenen tozlu aynalarımda beraber yansır Yanı başımızdaki suskun denizin ıslak düşlerine beraber dokunurduk Hiç ses çıkartmazdı gece, saçlarını okşayıp sigaramı yüzüne üflediğimde Sus sus be konuşma uzaklardasın dediğim olmuştur sana ara sıra Şaşkına döner ürkütücü kahkahalara bulanır ve bambaşka sevinirdi gece Ne zaman seni anlatmaya kalkışsam Gecenin gözlerinde parlardı o berrak hayalin Gece öfkelenirdi düşüncelerimi okur sus pus olurdu Sonra uçurum olurdu sesin, ölümü soluklardım gecenin kıskacında Birden küçücük bir mezar belirirdi hayalinin orta noktasında Kaç kez beni gömmeyi denedi gece, ama yapamadı… Çok samimiydim gecelerle tahammül edemezdi ayrılığa Ne zaman bir kadın ismi yankılansa gecenin gözlerinde Uçuklayan dudaklarım ne zaman ismini geceye sunsa Zifiri karanlıkta kalakalır gecenin çığlığı kovalardı adını içimde.. Çok samimiydim gecelerle, ölesiye kıskanırdı beni senden… OĞUZHAN SOYLU 16/04/2011 |