* ''an'' kavramının genişletilerek yüceltilmesi şiirin başlığını oldukça çarpıcı kılmış...

* Ah can pınarım, ahvali sancılı serçem

*Dulda yeri kalmadı bilsen bahçenin, her yanı buz
Eğrildikçe daha da sökülüyor yüzüm, elimde değil
Ferim tükeniyor giderek
Gül benzine artık yalancı örtüler yetmiyor...

*ilk bentte hüznü saklayamayışın şiirselliğiyle beni etkileyen oldukça zarif bir anlatımı hakim...

*jakoben: 1. Fransa'da Aziz Dominicus tarikatına bağlı rahip ve rahibeler. 2. sf. Tepeden inmeci.

şairin tepeden inme duygularla kendine yabancılaşmasını, anlatılamayanların sessiz sancılarını ve şiir diline göre oldukça marjinal bir kelime olmasına rağmen, kullanıldığı yerde altılığın ruh halini çok güzel desteklemiş bu kelime...

*Pas tutmazdı değil mi dibi belli bıçak , bileyden kesilince! (küçük bir düzeltme yapayım: ''bileğiden'' olması lazım...)

*nekes mevsimler...(Farsça ''cimri'' anlamına gelen kelimenin kullanımıyla şiirselliğe bürünmesi çok hoş...) (*nevsimler? mevsimler olucak sanırım...)

*Ve bazen ç/ağrılı örtüyorum yorganı üzerime ki; en zoru da o! (çok çok güzel bir anlatım...)

*Ve muhteşem bir son sesleniş:
ıslat dudaklarını karışsınlar, kapalı gözlerinin tuzuyla!

Şiir bütünüyle çok güzel, kesip biçmeler için kusura bakma Serhat...:)

Gönülden tebriklerimi sunuyorum dostuma...Çok sevgiler...