Utangaç İntihar../Soluk karanlık pencereye kapadım günümü belleğimde öfkesine üstün gelen bir eşkiya duyarlılığı gün soluksuz arama boşuna gün bize kalmadı../ Gün doğmadan neler doğdu İhanet dolandı üç adımın ikisine Yine yırtıldı şiirin göğsü Gözlerim de bir utangaç intihar Çölde açılır taş kuyu Kara ayinler kurulur zamansız Ey çığlığımın alnına konan kumru Aldırma sen Akrep zehri içti akşamlarımın sabrı Bıçaksırtında sönen yıldız mahmuru.. Bir yanım özlem bir yanım ateşti Hiç bilmedim Orada yıldızlar ne yöne kayar Bahçendeki çiçekler kaç renk açar Kıblegahı neresidir aşkın Vaadedilmiş tutulamayan sözler Kefen biçilen ufukların Ay ışığında vurulurken Gözlerine bağdaş kurar mı vicdan Sahi orada aşk kaç mevsim yaşar.. Deprem sancısı yüreğimde Kancık bir ihanet döllendi Bilirdin Uzun menzilli bir bakışı bile yok saymam Beş bahardır kanarken Hayaline düşlerde sığınırken Sakın unutma Yanağı esmer her gece de Bir cinayet yatıyor koynunda Sesine gömülüyorum İçimdeki çocuğu boğarak Çığlığımı kopardım bugünden Yarınlarına vasiyet ebedi konuk İki hüzün iki çeşme sulansın Ve artık Kolların öyle koynunda kalsın.! |
Saygılarımla