....intihar...
evlere ne soruyorum
ne bekliyorum pencereden bakan yüzden... birazdan kalkıcak otobüsle hangi umudu taşıyorum geleceğe varmı gelecek diye birşey öyle bir yer varmı adıma tutsak olmadığım yırtıyorum damarların yüzünü yüksek dozda şiir veriyorum gölgemden uzaklaşırken köpekler kıstı kuyruklarını buz kesti açlığımı paylaştım kediler son defa sana hayat son defa pençelerimi çıkarmayacağım kanatmayacak artık tırnaklarımı yokluk iştimaları yüzüme çarpmayacak peşine düştüğüm saba rüzgarları tartılmayacak varlığımın köksuyu neydik ki bu yolda iki köprü arasına sıkışan acı bir sumu oda köpürmesin artık geri sayım bitti.. yetiştim almayacağım nefesime.... sittirip gidiyorum küfrüme iyi bakın |