avuntu
tükettik
içimizde ki mavi dalgaları karaya indi sevdanın sevileri bir batağın en derin yerinde çırpınır durur ne ip cambazlığına benzer aşk ne de iki suyu bir köprüde toplamağa erir gecenin saydam ışıkları saçlarımızda her aşk aslında yeni bir aldanıştır avuntuya tükendik uzaktan bakıyoruz artık toprakta ki izlerimize koşuşturmalarımıza elimizden kayarken mezar taşlarımız bir anlam veremedik artık ışığa karanlığa bütün yenilgileri kendimize aşk saydık |