Öyle çok yanıyor ki içim, gölgen yüzüme çarptıkça...
Okyanuslar kadar derin kalbim, susuz ve yaralı...

/

"Sen benim hayatımda misafirsin,
elbet bir gün uğurlayacağım seni
o yüzden bu kadar iyi ağırlıyorum."
demiştim sana hatırla...

Üstüne;
"Bilirsin beni, kayıp adamım ben
sende buluyorum kendimi,
öldüğüm günde de elimi sakın bırakma."
demiştim...

/

Ben seni ölürken bırakmak istemiştim sevgili !
Ve her şeyi doğru bilip doğru yaptığımı zannetmiştim...

Yanılmışım !
Seni bıraktığım gün, zaten öldüğüm günmüş
Cümleyi tersten kurmuşum ben sana...

Oysa bütün baharlarımı sen yeşertmiştin...

/

Şimdilerde yoksul bir viranenin berduş düşlerindeyim
Hani; "Beni bırakırsan anca kötü biri olurum." demiştim ya...

Kötülüğe hasret günlerdeyim sevgili !
Göz çukurlarımın morluğundan,
ve sabaha karşı yatacak bir yer bulmaktan yoruldum...

İçim kırıldı benim senden sonra sevgili !
Her mevsim ayaz...