KARDEŞİME....




(Ümit Sayın&Erdal Çelik_Gülendam)

hüzne dolanmış saçlarından bir tutam kes bana da
payıma düşeni koklayayım
insanla insaf arasına sıkışmış düşüncelerimde buğulandı camlarım
ve ben yine köprüden önce son çıkıştayım



imgeleri intahara sürüklercesine bak bana
bak ki tüm mavi yeşil salınışlar dolsun ciğerime
her nefeste bir ad zikrederken
ritme uydururken sevdamı
boz tüm alışkanlıkları


_ki alışkanlıkları bozmak alışkanlığındır bilirim_



yaşlanayım sonra
yaşımdaki rakamın azlığına zıd gidip
ağırtayım saçlarımı yolunda
nasıl sevdim bilirsin demeden ben
bil sen
nasıl sevdiğimi



kumsallarda yüreğine kuş çarpmış bir çocuk gibi dökeyim gözyaşımı avuçlarına
yada ağlayayım ben
sen gözyaşımı öp
öp lakin ayrılık olmasın
yazıyı ters yüz edelim bir kerelik
şaşırsın alın çizgilerimiz
şaşırsında eğilsin ellerimize


gel hadi
gel bir kahkaha atalım
yanına demli bir çay
susamı yanmış bir de simit katalım