yüzünün o dilsiz matemine nur ağardı
can verirdi matlaşan zümrüt levhalarına
Yada hüznü ile geceler aydınlanırdı
saçları akardı sessizce yanaklarına
masum gözlerinde karanlıklar yıkanırdı

geceye ağlayan hüzünleri yolsuz ıssız
kendi kırılmalarımı unutup apansız

/böyle sevdim seni gece bakışlı esmer kız/



dikenleri vardı sevdalardan cana batan
anılarından yerle yeksan sarsılmaları,
suskunluğunda yalnızlığı yürek dağlayan
kaç ayrılıktan arta kalan yıkıntıları
her türküye dem tutup, tezeneye ağlayan

taşımazdı yüreği dünyası bu kadardı
uzanan her eli, kırgınlığı karşılardı

/böyle sevdim seni hece akışlı esmer kız/



çözülürdü bazen düğümlenen kelimeler
anlatırdı el mutluluklarını şen şakrak
dudaklarına konardı narin kelebekler
gelecek güzel günler derdi derin susarak
canlanırdı umutsuzca solan menekşeler

pencere açardı tebessümleri bahara
gamzesi dua olup yükselirdi Kahhara

/böyle sevdim seni imece aşklı esmer kız/



kendinde de arar mı bilmem sebeplerini
açacak sevdasına dal bulamamasının
suçlar mı bilmem erken düşen cemrelerini
bahtsız beyazlarına hep ayaz vurmasının
nasıl bir ilmek ile bekler geleceğini

her bakışla kırılan bir inci tanesi
süzülünce yüzünden naçar titrerdi sesi

/böyle sevdim seni ece nakışlı esmer kız/



hak aramak neyine mahcuptu sözleri
gözleri sevmelere temkinli dururken
sevilmeye namzet incecik nazlı elleri
aşk ile sarıp tutarak közleri ateşten
vuslat eyledi fecri, beklemeden güneşi

belli belirsiz yaslarken omzuma başını
kutsatırdı o elfida koluma saçını

/böyle sevdik bizi, yolları taşlı esmer kız/



sorgulanan dertler sızınca fecrinde günün
münzevi dinginlikle kaç sabah selamladık
göz yaşlarıyla sulanıp, can alan gülünün
üstüne bir ayrılıkta biz, bize bıraktık
biter mi gamı dertlere gark olan bülbülün

kanama durup sarınca yaralarımızı
biz iken el olduk ayırdık yollarımızı

/seni çiziyorum artık sehere esmer kız/