Hokkana geceden damıtarak mürekkebini,
Unutulmuş lisan ile şiir tadında
Bir mektup yaz
Ese’den parmak uçlarınla
Aitlik eklerini de unutup adımdaki

Yankısı kesilmeden gırtlağı kesilen ıssızlığın
Haykırışları karışsın gidişinin vaveylasına
Ayak izlerini de azat ederek kapılarından eşiklerin
Bir şiir yaz
Alarak hiç kimsenin dudaklarına dokunmamış kelimeleri

Eflatun bir geceye aksın fırçan
Omuzlarından göğsüne düşsün
Kızılca kıyamet bir karanfil, üşüsün
Tüm günahlarından soyarak bedenini
Çıplak tenine giy geceyi
Bir resim yap
Renkleri teninden münzevi

Sus
Suskunluğunda okunsun aşkın vedası
Karışsın nefesin nefesime
Hangi çalgı çığırırsa artık
Bir sen bil bir ben duyayım ezgisini

Karanlık saklar günahlarını yasak sevmelerin
Umudu unutarak seviş çok uzaklardan
Ve bekleme vur bileklerimden
Tutunduğum hayatın tutkularına
Keskilerini
Bir intihar örgütle
Aşkın hülyasıdır mavi

Sanma sadece ten sevişir güzelim
Gizde kalan duygular vurdukça dizelerime
Senden saklı seni saklayan
Şiirlerle sevişmeyi öğrendim

Aşkı tanımadığım ellere
Kaybolduğum derinliklere emanet ettim

Düşür göz kapaklarını aşkın
Işıkları sızmasın bebeklerine sabahın

Unutulsun simam
Ve bu serencam