BiliyorsunKurumuş tomurcuk güller gibi Büzüp kemirerek dudaklarını deme öyle Ottan çöpten aşk olur mu diye Maharetli ellerle Ot ile çöpü karıştırıp birbirine Büyüler biliyorum senin beni sevmeni sağlayacak Kestirme ve masalımsı Mutluluklar vaad eden atide Ben şaman değilim biliyorsun Efsun kokan bir aşk yaşamayı Senle yaşamak idesine rağmen Bunu sana yaşatmayı Yediremiyorum maalesef kendime Hiç de ahlaki gelmiyor Hayatın akışının aksine Konu malum olsa bile Bu nedenle Gözlerinden alarak tüm ilhamını Nasıl sevilmediğimi anlatan Sarı benizli ve hastalıklı Canı çekilen dizelerde Can çekişen Biçare şiirler yazıyorum Yalan teneffüslere Ben şair değilim biliyorsun Nehir kenarında içtiğimiz sabah kahveleri gibi Sigarayı da terk edemedim Parmaklarımı sararta sararta Hece hece İçimden can çekiyorum Tanırsın Ay ışığından amele yanıklarını dizelerimde kendi kalemimin üstüne düşüyorum Tiryaki değilim biliyorsun Habis bir ur gibi Sonbahar çökmüş nefesime Her gün yaprak döküyorum Sevdalara sevdalanmak üstüne Bazen insanın içindedir parmaklıklar Döndüremez sırtını ve tutunur esaretine Yoksulluğunu boğmaz kalabalıklar Filtrelerinde izi ıslak dudaklarının Kadehlerde buğulanır şuh kahkahaların Alımların çalımların Biliyorum tendeki renk değilmiş Sana tüm bağlılığım Yüzleri siliktir tüm romanlarda kadınların Nedense mimikleri hep keskin Hangi yazgının Lamia’sı sen değilsin? İyi okuyucu değilim biliyorsun ‘Aranıyor’ sayfalarından başka Okunacak ne var ki mecmualarda Kafa verip müzakere yapadursun tüm dünya Nükleer teknolojiyi kullanmayacaklarsa Ayrı kalmış aşklarda Ben katil değilim biliyorsun … Sen olmayınca ben Bir şey değilim aslında Bilmiyorsun |