Ey ZamanAkıp gidiyorsun sular misali Ne bentler duruyor önünde Nede anılar,hatıralar Bir rüzgar gibi savuruyorsun Tüm yaşanmışı, bir kuştüyü gibi Bazen kendine, her şeyin ilacı dersin Bazen de her şeyin sonu Gizlerken akıp her gidişini Bırakıyorsun saçlarda izlerini Kimi seni geri döndürürken Bilmez ki kendinin geri döndüğünü Vuslata senin adını verirken sevdalar Bilemezler ki heybende kalır hatıralar Ve hayat nasıl da terbiye ediyor Ve nasıl da terbiye ediyorsun hayatı Kendini içinde gizleyerek Ne bir dağdın ne bir ova Ne de her şeyi bilen insan En kısasına denmişti ân Geçmişte var olan ve Geleceğe yol alan, Hep vardın Bazen bir gülüştün Bazen bir yakarış Bazen başlangıçsın Bazen de bir son Anlamaz kimse nasıl gelip gittiğini İnsan giderken anlar seni Ey zaman |
Selamlar...