/Sen benim bedduamın sonuna ’amin’
dizginlenemez isyanlarıma yandaş olamazsın
acıklı bir ezgiyle baksam da gözlerine,
şarkıma nota, kemanıma tel olamazsın!../

I

Hayatın dinmez uğultusunda, aynalara saklanmış yüzünle ödeşirken
cehennemin kapısını aralayıp, kendimi cezalanırdırıyorum
herkes hayatı birbirinden kopya çekerek yaşarken böyle...
yenilgiyle yıpranmış sensizliğin kabzasında,
hasret tükenmeyecek/bizi tüketmeden!..

II

seni sürükleyen ayrılığın azgın sularından ardından bakakalırken,
senin içinde ihanet, bende biraz aşk kalmış
bana yokluğunu ezberlemek, sana bıçak bileyen günlerin telaşı;
sana çocuksu saflığım, bana ertelenmez korkunç yolculuklar
ve valizine sığdıramadığın melankolik yalnızlıklar kalmış...
adı aklında yanlış kalmış yapay acılar, yapay mutluluklarda
en sahici yanlarım sen de kalmış...

III

bir aşkı sabote eden ihanettir;
kimliksiz bir aşkın dehşetinden sonra
kimse teşhis edemez, kimsenin cesedini!..

pazarlanan taksitli aşklarda, yok ki, aslı yok kimsenin
ayrılığa rehin bir aşkı kurtarma operasyonunda;
sen namluya sürdüğüm mermi, tutukluk yapan tabancam!..

IV

sen gidince!..
çoğalır hayata tutunamama tedirginliğim ve yaşlanma endişem
bir çocuk işçinin yorgun omuzlarında, göç etmez ömrümüzden hüzün
şarkıların derinliğine sürgün edilir hayatlar...

seni sürükleyen ayrılığın, azgın sularından ardından bakakalırken-
şarkılar yaraları, yaralar en çok şarkıları kanatır!..
’bazı şarkılar bize geçmişi diriltirken, hiçbir şey söylemez başkalarına’

bozulmaz sesimin ıssızlığı, yenilgilerle yenilenir şarkılarım...
çarmıhını sırtında taşıyan İsa gibi, sırtladım seni
aşkı haczedecekler borçlu seveceğiz
sadakat tedavülden kalkacak, aklım sen de kalacak
suçüstü yakalanacak aşk-
yalnızlığa hapsedilip, suçlu seveceğiz dünyayı

V

hayatın reçetesinde okunaksız harflerim:
tekil bir cümleyim, çoğullaşacak kadar karışmadım kalabalıklara
kimliği belirsiz kişilerin saldırısına uğramış, sevdiğim bütün şarkılar
kolay değil içimde bir yer kesiliyor sen gidince
bir uzun yol otobüsünde unuturum kendimi!..
zamanın kalbinde hayatın neresini sevsem orası ıssız
o yüzden, büyümesini öğrettim içimdeki çocuğa,
gecenin kan sıçramış yüzünde!..

VI

ömrümüzün en kırılgan, en kullanılmamış yerinde
tekrar diriliriz gömüldüğümüz şarkılarda
acılar şarkılara saklanır/şarkılarsa apansız ayrılıklara...

yüzüme kapanan her kapı kendini sınıyor suretimde!..
sevgiye intihar süsü verip;
her gidenin ardında bıraktığı uçuruma yaslanarak
her aşkın enkazında yenilenir ağrılar
kanını durduramaz kimse kanayan yalnızlığın
günlerin kesik damarında yitiririz anıları
bu yüzden yaşamayı bilemeyiz, ölümü özlemekten!..


Birdal ERDOĞMUŞ -