bir akşamüstüdür hazin..


yalnız yaşamak isteyenler girsin içeriye,
kıvrılıp zamanın dizlerinde; uyumak
ve uyanmak için yalnız;
köpekler salonda yalnız,
kanepenin üzerinde bir kedi gözleriyle dalgın,
kuş sesleri konsun pencereye cıvıl cıvıl..



yalnız ağlamayı, affedilmek için
ağlayanlar beklesinler dışarıda;
adımları yarım, yumrukları sıkılı,
düşleri eskimiş; bir çiçek daha dalından küsmüş yerlere,
zil sesinde ihtiyarlamış parmak izleri,
kaç yıl oldu paspasın altında bir anahtar yapayalnız..



yalnız geri dönmeyi alarak yanına gidenler
dönmesinler geriye;
gittinmi herşeyiyle gitmeli insan
bakışlarıyla gitmeli mesela
sesiyle, bıraktığı nefesiyle,
toplayıp balkondaki sandalyeleri
kahvaltı masasını yerlere dökerek gitmeli
bütün bardakları kırarak gitmeli
lambaları sökerek gitmeli,
gidince
herşeyiyle gitmeli insan..








Devin Karaca