ADINA SEN DEDİMEkliyorum susuşlarını isyanıma Bir tufan oluyor kopuyorsun Kalbimin orta yerinde Kimsesiz yalnızlıklar kalıyor geriye Ve reyhan rengi acılar Sesini arıyorum ve yokluğunu Bekleyiş diyorum susuşlarına Adını yokluğundan alan Oysa bir cemre düşerdi her bahar Vişne sürgünü yollardan Dağılırdı kış uykusunun yorgunluğu Bir güneş doğardı kollarının arasından Şavkını gözlerinden alan Adına sen derdim güneşin Ayçiçekçiği dönerken yüzünü gözlerine İsyanım büyüyor hasretinin açtığı karlı yollarda Puslu yarınlar kalır geriye Yükü ağırdır artık anıların Dolaşır tüm hüzünlü sokakları Adına aşk demişler ilkel acıların ertesine Ay ışığına karışıyordu ağlayışlarım Gri sevişmeler kalıyordu geriye Sürükleniyorum yüreğimdeki rüzgara Adına sen diyorum bekleyişlerimin, Susuyorum Hüzünlü nağmeler takılıyor ıslığıma Bölüyor geceyi ve soluğumu Cevapsız sualler düşüyor zihnime Sen deyip bir susuş daha ekliyorum sesime Titriyor sesim karanlığında gecenin Üşüyor mısralarım Takılıp kalıyorsun kalemimin ucuna Yüreğim bir kekemedir Ardında bıraktığın yollarda Büyütüyorum sessizliğimi adına sen diyerek Yıkıyorum yüreğimi hiçliğin ırmağında Adın kalıyor bir tek geriye İmlası bozuk aşkımdan Gürlüyordu kalp atışlarım Gökyüzü yağmurda nasıl gürlerse Duruyorum hayatın solgun şakağında öylece Sevmek cesurların işiydi Onlar kalırdı sevgilinin yüreğinde Kurmazlardı ayrılığın saatini Ve ben Cesaretimi sunuyorum adına sen diyerek |
sevda dolu olan bu şiire hayranlığımı bir çiçek büketiyle kenarına koyuyorum...
saygıar...