yaşam eğrisibana kalan düşünmekti sadece düşündüm... beynimin tüm hücrelerini parçalayarak seni... düşünmek varolmaksa nedir yokluğunu içimde büyüten ? andıkça seni yüreğimi öğüten nedir ? .... bunca zaman sonra bu nasıl özlem bu nasıl hasret diye sorma cevabsız kalıyor tüm sorular ’ gideni geri getirir mi kalanın hicran yarası ? ’ bi bilsem. .. gözlerinin aynasında kırılıyor ömrümün yaşam eğrisi şavkına hayran düşlerinle yine düşünüyorum seni binlerce parçaya bölünsede beynimin hücreleri inadına unutmuyorum seni. aksine teğet bir yaşam eğrisi yüzümün çizgilerinde geçmişim gamzelerinde çukurlaşıyor her yeni gün alnımın alkına bir çentik daha atıyor her yeni gün yokluğun. hüznüm matlaşıyor gözlerimde ve senden hızlı yaşlanıyorum ... gözlerin nerde unut deme unutamıyorum. soyut,saydam artık ne dersen öyle bir yerde maviliğine karışıyor ömrümün yaşam eğrisi gözlerinin gözlerinin maviliğine ömrümün yaşam eğrisi ve bu mavilikte ne yana dönsem sen ne yana dönsem yokluğun .. senden gayrı bir noktası yokmu bu doğrusal çokluğun,uzayın evrenin adı her neyse bu içinde olduğumuz derinliğin bi bilsem en küçük parçalarına ayırarak beynimin hücrelerini yine düşünüyorum seni sen istesende ben unutmuyorum seni yeniden doğacaksam eğer çizilecekse yeniden alnıma kader çizgisi dilerim sana teğet geçer ömrümün yaşam eğrisi yarim,iç ağrım ayrıda olsam senden sana teğet yaşam eğrim fikrimdesin unutmuyorum seni........ |
ayrıda olsam senden
sana teğet yaşam eğrim
fikrimdesin
unutmuyorum seni........
çok güzeldi...yüreğinizin diline sağlık...