Son Vaha
Kurt kapanına yakalanırım her gece
Kan revan içindedir şafaklarım Bu kaç bininci gecedir yenildiğim Hüznümü alıp yollara düştüğüm Başladığım yere döndüğüm her defasında Bu kaçıncı çöl Üzerimde bir ölünün toprağı Dudaklarım çatlak Beynimi insafsız hayaller parçalıyor Vurulan kazmaların hesabı yok Ruhum susuz, ben nefessiz Söküp atamadığım avcılar Yüzleri şekilsiz Hedefsiz kurşunların hedefi mi olmalıydı gözlerim Sana bakmak dururken Hep aklımdasın Hatırladıkça yüreğimden vuruluyorum Ölen dün gibi yine ben oluyorum Hücrelerimdeki pişmanlıklar Taşıyamıyorum sensizliği, dizlerim büküldü Çöktüm izlerimin üstüne, bir sel her gece gelen Bir tufan Çırpınmaya mecal kalmamış eskiye inat Boğuluyorum Sevilen bir dudağı öpmek ne güzeldir yasaksız Yeter artık ey felek Kendi dudaklarımı kanatmaktan bıktım Azmi kadar büyük bir heykel gibiydim Gel gör şimdi viraneye döndüm Parça parça döküldüm Yıkıldım Ya Rab! Hasret belgeseline döndü bu beden Ne olur, ne olur bir defa gülümseyeyim İzin ver şu yaşamak deniyor ya dünyaya Gözlerine bir defa daha bakmadan ölmeyeyim Kurt kapanına yakalanmayayım her gece Kan revan içinde olmasın şafaklarım Tek gecem olsun gülümsediğim Mutlulukla yollarında oynadığım Başladığım yere dönmediğim her defasında İzin ver ilk ve son vaham olsun |
yüreğine sağlık
selam ve saygılarımla