İNSANŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Zemheride doğmuşum ben. Yüreğime ne soğuk işler ne don. Çıkar dünyasında yaşadıkça insan. Yüreği sıcak görmeyince çatlamaz inan. Riyakârlık ve saflıkla çevreniz sarıldıkça Döndükçe dünya yaşlanacak inan. Toprak örtünce düşünülür insan. Yüreği toprak sıcaklığını görmeyince çatlamaz inan. Ne soğukluk ne açlık sordurur. Ne fakirlik nede zenginlik anlatır. Yalnızca yaptığı insanın yanına kalır. Yüreği insancıl sıcaklığı görünce çatlar inan. Yüz yıllar geldi geçti dünyadan. Zanneder misinki en büyük insan. Dağlar bile dayanmaz erirken. Yüreği donmuş buzul bir insan. Sevgi, İyilik, Saygı kurulmuş bir kere. Hep çıkarlar üstüne. Bir gün dönüp bakınca geriye, Yüreği çatlar insanın inan. Mehmet Acet
Zemheride doğmuşum ben.
Yüreğime ne soğuk işler ne don. Çıkar dünyasında yaşadıkça insan. Yüreği sıcak görmeyince çatlamaz inan. Riyakârlık ve saflıkla çevreniz sarıldıkça Döndükçe dünya yaşlanacak inan. Toprak örtünce düşünülür insan. Yüreği toprak sıcaklığını görmeyince çatlamaz inan. Ne soğukluk ne açlık sordurur. Ne fakirlik nede zenginlik anlatır. Yalnızca yaptığı insanın yanına kalır. Yüreği insancıl sıcaklığı görünce çatlar inan. Yüz yıllar geldi geçti dünyadan. Zanneder misinki en büyük insan. Dağlar bile dayanmaz erirken. Yüreği donmuş buzul bir insan. Sevgi, İyilik, Saygı kurulmuş bir kere. Hep çıkarlar üstüne. Bir gün dönüp bakınca geriye, Yüreği çatlar insanın inan. Mehmet Acet |