Ressam olmayı bilmeli şair dediğin
kelimelerini rengarenk ustaca boyamalı.
İstanbul kalabalığı bir şiirde
hassas fırça darbesiyle
kız kulesini göstermeli.


Geceyi anlatacaksa
önce güneşin kızıl saçlarının boyasını akıtmalı suya
karanlığın esintisini üflemeli yüzümüze
can penceresinden gökten ayın şavkını çalmalı
yıldızların simleriyle parıldamalı dizeleri.

Güneşi yazıyorsa şair
duvardan süzülmeli ışık hüzmesi
iliğimize işlemeli ısısı.

Denizi, gökyüzünü, özgürlüğü yazacaksa
kanatlanıp gelmeli mavilik
martıların çığlıklarını duymalıyız
iyot kousu sarmalı dört yanı
duvarlar yıkılmalı o an
tel örgüler sökülmeli
kırlmalı paslı kelepçelerin kilidi.

Acıyı, hüznü yatıracaksa dizelere
burkulmalı yüreğimiz kan damlayan mısralardan.


Sözcüklerle aşkı çizerken
kalemi ilmek ilmek nakşetmeli
kelimelerin üzerine hafifçe tül örtmeli şair
mis gibi kadın kokmalı şiir.