ÖVÜNTÜ
Şu dağlarda duman olup tütmedim
Bülbül gibi gül dalında ötmedim Hep çile hep kahır boğuldum derde Kaçtı artık bir murada yetmedim Semirip beslenip palaz olmadım Yanıp ataşlarda alaz olmadım Tozup yükseklerde talaz olmadım Aç yaşadım haram lokma yutmadım Can cana kavuşur yeşermez dalım Çürüye bedenim kırıla kolum Yetiş Ya Azrail uzak mı ölüm Sevgide yüreğim zulüm etmedim Issız kıyılarda olmadı duldam Yandım güneşlerde yok idi gölgem Barıştır toprağım sevgidir ülkem Doğru bildiğimi eğip bükmedim Dedesultan taşır sevda yükünü Yalnızdır her zaman yoktur yakını Kötü elbet bulur müstehakını Ben insan olalı nefret gütmedim |